Pierwsze siostry ze zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa Sacré Cœur przybyły do Zbylitowskiej Góry z Lyonu z inicjatywy bpa Leona Wałęgi. W 1900 roku zakupiono teren pod budowę klasztoru przy Trakcie Cesarskim od właściciela wsi Stanisława Żaby. Zabudowania klasztorne wzniesiono w latach 1901–1912 według projektu tarnowskiego architekta Janusza Rypuszyńskiego. Składały się z trzech części: budynku frontowego

W starożytności miasta lokowano zazwyczaj w bezpośredniej bliskości źródeł wody. Zdarzało się, że nie było to możliwe, wtedy konieczne stawało się transportowanie wody za pomocą akweduktu do publicznych fontann, łaźni, a czasem domów zamożnych ludzi. Dostarczanie czystej wody łączyło się z koniecznością odprowadzania ścieków. Wykorzystywano do tego siłę grawitacji. Udowodniono, że w niektórych domach w

Kilka kilometrów na północ od Tarnowa rozciągają się zabudowania wsi Łęg Tarnowski. Ta oficjalna nazwa miejscowości współistnieje ze zwyczajowymi nazwami poszczególnych jej części: Wychylówka z Kolonią Pawęzowską, Łęg Górny, Partyń, Łęg Środkowy, Kolonia Kąty, Łęg Dolny, Zaszkole i Pogwizdów.

Odporyszów położony jest na niewielkiej wyżynie, kilkadziesiąt kilometrów na północny zachód od Tarnowa. Początki dziejów tej miejscowości sięgają średniowiecza.

Muzeum Okręgowe w Tarnowie, wcześniej nazywane Miejskim, działa od 1927 r. Gromadzi dzieła sztuki i rzemiosła artystycznego, a także dokumenty związane z historią miasta i regionu.

Muzeum Etnograficzne zostało utworzone jako osobny oddział Muzeum Okręgowego w 1984 r., chociaż zbiór etnograficzny wyodrębniono z jego zasobów już w 1976 r.

Dogodne położenie Tarnowa na szlaku handlowym sprawiło, że wyrósł on na znaczący ośrodek gospodarczo-administracyjny i artystyczny. Przez wieki był miastem prywatnym, należącym do Leliwitów. Na północny zachód od Rynku znajduje się prostokątny plac Katedralny, przy którym stoi katedra, górująca wieżą nad miastem.

Tarnów przez stulecia był miastem prywatnym, jednak w 1787 r. książę Eustachy Sanguszko zrzekł się władzy nad miastem. Wówczas władze zaborcze uczyniły Tarnów ośrodkiem administracji.

Szczucin istniał jako wieś rycerska już na początku XIV w. Między XIV a XVI w. należał on do Pacanowskich herbu Jelita, później do Stradomskich (XVI-XVIII w.), a w XIX w. do Hussarzewskich i Lubomirskich.

Otoczona dwoma Parkami Krajobrazowymi – Tenczyńskim i Rudniańskim – Alwernia jest położona w południowo-wschodniej części powiatu chrzanowskiego, w odległości trzydziestu kilometrów na zachód od Krakowa.